دویست و دوازدهم

سر ماجرایی یادم آمد که چقدر به خودم سخت می‌گیرم و چقدر با خودم بی‌رحمم. اشتباه کردم، اما خودم را نمی‌بخشم. همه خوبی‌هایم را زیر سوال می‌برم. فکر می‌کردم با خودم در این مورد به صلح رسیده‌ام، اما انگار این صلح در رفت‌وآمد است. همه چیز در مراجعه است! باید عادت کرد و آماده بود.